Pech onderweg !!

Hoi allemaal,

Ja... dat was even schikken voor ons. We gingen vanochtend na een heerlijk, maar wel wat simpel ontbijtje weg uit Dijon, met nog 1/4 benzine in de tank. Dat moet geen probleem zijn, dachten we: 'we komen zodadelijk op de snelweg en tanken dan wel bij het eerstvolgende tankstation'. Wij op de snelweg lekker van het mooie Franse heuvellandschap genieten. Ondertussen blijft het lampje van de tank knipperen. Op een gegeven moment bleven we alleen nog maar recht voor ons uit in de horizon turen. 'Nee, nog geen tankstation'. De kilometerteller blijft tikken en onze hartslag begin langzaamaan op te lopen. Volgens Antonio moesten we nog wel zo'n 30 kilometer kunnen rijden. Maar er was nog geen station te bekennen. En ja hoor, wel een tolhuis, maar nog geen beninze. Antonio haalt het kaartje uit het apparaat en wil wegrijden: de motor slaat af! De tank is leeg. 'Ooh nee, wat doen we nu!?'. We zetten de motor aan de kant en vragen aan de medewerkers of er in de buurt een stankstation is. We stonden aan de rand van een stad/dorp, dus wij hoopten het van harte. Ze probeerden het in hun beste Engels aan ons uit te leggen. Het was maar 5 minuten lopen volgens hun. Maar wij konden niets zien. Aangekomen bij de motor om de belangrijkste spullen eruit te halen, probeerde Antonio of hij het nog aan de praat kon krijgen. En ja, hij begon te brullen. Toen hebben we besloten om zover mogelijk naar de door het personeel aangewezen plek te rijden. Spannend dat het was. Met horten en stoten kwam de motor vooruit en sloeg aan paar keer af. Hup starten en weer zoveel mogelijk vooruit proberen te tuffen. Na ongeveer 600 meter reden we de bebouwde kom binnen. En ja! We zagen een Total! Het had iets weg van een kleine dorpspomp, maar dat hindert. We zijn al lang blij. Net voordat we er aankwamen viel de motor nu echt uit en reden we met het laatste slakkegangetje het terrein op. We waren zoooo opgelucht. Pfff! Toen hebben we snel de tank gevuld en afgerekend. Zodra we het winkeltje uitliepen, deed de bediende de deur op slot en reed met haar auto weg. Waarschijnlijk voor haar middagpauze. Dus, als we een paar minuten later waren gekomen, hadden we voor een gesloten deur gestaan en we hadden niet geweten voor hoe lang. Opgelucht kropen wij weer op de motor en vervolgden wij onze weg. Haha, en wat denk je, komen we na slechts 7 km een tankstation tegen!
Maar goed, wij konden verder rijden en dat ging best vlot. De wegen waren vooral en je had ver zicht.Zo konden we goed doorrijden en van het prachtige uitzicht genieten. Wat is Frankrijk toch mooi. Prachtige groene heuvels, zover je maar kunt kijken. Onderweg zijn we uiteraard een paar keer gestopt voor het bekende rek- en strekwerk. En natuurlijk om tijdig te tanken, Want jawel, een ezel stoot zich niet voor de tweede keer aan dezelfde steen :-) Tijdens één van onze pauzes kwamen we tot de ontdekking, dat zij in Frankrijk bij tankstations werkelijk alles hebben. Van diverse soorten broodjes, salades en magnetronmaaltijden, tot diverse soorten verpakt gebak. Ook hebben ze allerlei leuke hebbedingetjes voor de auto/vrachtwagen. We keken onze ogen dan ook uit.
Vrolijk tuften we verder. Opeens kwamen we een SOS-paal tegen. Voor de gein hebben we dan ook een foto gemaakt, in de trant 'pech onderweg' :-)
We zijn erg tevreden over de TomTom, hij is zeker niet DomDom, bleek meedere malen. Hij bracht ons moeiteloos naar elk van onze hotels, zo ook naar de Grande Bibliotheque in Parijs. Daarvandaan schrijven we nu ook dit stukje.
Ooh wat ons nu in 1 keer te binnen schiet. Gisteren, toen we in Dijon een hapje gingen eten, kwam de ober stokboord brengen met een potje kruidenboter.....dachten wij. Dus smeerde Ahmed het me een dikke laag op het brood. Voordat Anton d'r erg in had, nam hij een grote hap. Het was mosterd! De tranen sprongen spontaan in zijn ogen en het liep zijn neus uit! Jeetje, wat hebben ze daar sterk spul.
Leuk dat jullie ons blijven volgen en ook gezellig terug reageren.

Vanavond gaan we Paris Noir verkennen en hebben we vervolgens morgen nog een hele dag en vertekken we zaterdag richting Brussel. We houden jullie op de hoogte.
Tot gauw!

P.S.: Anton kijkt uit naar de spinazieschotel op zondag, van Rick en Mandy :-)